Zuidelijk Flevoland en Horsterwold

Het Landschap

Zuidelijk Flevoland is de vierde en voorlopig laatste polder die werd ontwikkeld als onderdeel van de Zuiderzeewerken. De polder viel in 1968 droog en is met 43.000 hectare de kleinste polder van de provincie Flevoland. Zuidelijk Flevoland is aan drie zijden omgeven door water. Aan de noordwestzijde ligt het Markermeer, aan de oost- en zuidkant wordt het van het oude land gescheiden door Randmeren. Wat ooit de bodem van de voormalige Zuiderzee was, is nu een gevarieerd landschap van rechte lijnen en strakke verkaveling, afgewisseld met verrassend groene en natuurlijke zones. In sommige delen van de polder strekken de akkers zich eindeloos uit, geflankeerd door statige bomenlanen en een strak patroon van sloten. Maar er is ook veel ruimte voor natuur en recreatie. 

Zo vormt het Horsterwold bij Zeewolde een van de grootste aaneengesloten loofbossen van Nederland. Dit bijzondere bosgebied is aangelegd op voormalige zeebodem en laat zien hoe snel natuur zich kan ontwikkelen op nieuw land. Het landschap van het Horsterwold is gevarieerd en verrassend ruig. Je vindt er uitgestrekte loofbossen met populieren, wilgen en elzen, afgewisseld met open graslanden, moerasgebieden en kreken. In het hart van het gebied ligt het Stille Kern-gebied, waar de natuur grotendeels haar gang mag gaan. Hier leven konikpaarden, edelherten, vossen en talloze vogelsoorten in een halfwilde, dynamische omgeving.